“Ik wilde eerst accountant worden. Economie leek me interessant en ik ben goed in cijfers. Maar tijdens een snuffelstage van de middelbare school kwam ik erachter dat dat met mijn visuele beperking niet lukte. Je werkt dan met systemen waarbij je veel dingen moet invullen in losse vakjes. Dat was lastig omdat ik sinds de geboorte slechtziend ben. 

Toen heb ik besloten om HBO rechten te studeren en dat is echt een goede keuze geweest. Na de zomer begin ik alweer aan m'n laatste jaar. De enige aanpassing is dat ik extra tijd krijg bij tentamens en boeken voor slechtzienden gebruik.  

Ik heb dan misschien nog geen echte baan, maar ik weet wel hoe het voelt om afgewezen te worden. Dat begon een paar jaar geleden al met het vinden van een bijbaantje. Ze zeggen nooit letterlijk wat de reden is van de afwijzing, maar ik had wel het idee dat mijn beperking ermee te maken had. ik zeg weleens: “als ik op m'n opleiding zo zou argumenteren als werkgevers in zo'n afwijzingsmail doen, zou ik mijn opleiding nooit halen!” Alleen bij Ziggo werd ik aangenomen. Daar werkte ik met veel plezier bij de klantenservice. 

Het duurde ook lang voor ik in het derde jaar van mijn studie een stageplek vond. Ik heb zeker tien brieven verstuurd, maar steeds kreeg ik per mail te horen dat ze geen plek hadden. Uiteindelijk kon ik terecht bij vakbond CNV in Utrecht. Vanaf februari moet ik weer een stage volgen dus ik ga binnenkort weer zoeken. 

De meeste werkgevers zien te veel beren op de weg. Ze denken dat het niet zal lukken terwijl ze het niet eens proberen. Dat is best frustrerend omdat ze problemen zien die ik helemaal niet zie. Ik hoor ze op tv mekkeren dat ze personeel tekort komen, maar een slechtziende nemen ze niet aan! 

Als ik afgestudeerd ben kan ik in principe alle kanten op: een juridisch advieskantoor bijvoorbeeld, of een verzekeraar of vakbond. Een gemeente of bank lijkt me ook leuk. Het belangrijkste is dat ze durven denken in mogelijkheden en niet in moeilijkheden.”